12 graden

IJsland 2005 - Dag 5

De terugtocht naar Reykjavík. Omdat we geen ruige vierwielaangedreven wagen hadden, moesten we de goed begaanbare route terug nemen. Anders hadden we een hele mooie alternatieve route kunnen nemen. Het nadeel was nu dat we dezelfde hoofdweg terug moesten nemen en dat we het grootste deel dus al hadden gezien. Toch hebben we nog wat interessante stops in kunnen lassen. Zo hebben we een bezoek gebracht aan een uiterst interessant en uitgebreid volksmuseum bij Skógar. Dit museum is een absolute aanrader!

Laufskálavarða

Deze ochtend werden we, net als de nacht ervoor, vroeg wakker gemaakt. Dit keer was het om vijf uur en wederom door een asociale roker die het niet kon laten om het brandalarm te triggeren. Je bent ook wel erg kansloos als je rond dat tijdstip al weer moet roken...

Na toch nog een paar uurtjes geslapen te hebben, vertrokken we rustig richting Skógar. We konden het vandaag rustig aan doen, omdat we deze dag niet veel te bezoeken hadden. We zijn tijdens het rijden een aantal keer gestopt om foto's te maken, want er stond dan wel niet veel op het programma, maar het zag er allemaal toch weer heel erg mooi uit. Zo kwamen we langs Laufskálavarða. Op deze plek zouden voorbijgangers steeds een steentje op een stapeltje gelegd hebben. Dit zouden ze gedaan hebben om een gezin geluk te wensen. Dat gezin was na een vulkaanuitbarsting, naast al hun bezittingen, een aantal gezinsleden kwijtgeraakt. Persoonlijk kan ik me bijna niet voorstellen dat al deze stenen door mensen zijn neergezet, omdat we dit soort stapeltjes op de vreemdste plaatsen in IJsland hebben gezien.

Volksmuseum in Skógar

Het volksmuseum laat zien hoe IJsland er in het verleden uitzag. Er staan allemaal oude gebruiksvoorwerpen. Deze voorwerpen waren op zich al interessant, maar na tien minuten kwam er een oude conservator naar ons toe, die mij meteen bij mijn hand greep en deze ook niet meer los wilde laten. Deze man wist heel erg veel over alle voorwerpen te vertellen. Veel van de voorwerpen heeft hij ook zelf in het museum neergelegd. In een half uurtje heeft hij ons meer kunnen vertellen dan we in een halve dag hadden kunnen lezen. Hij vond ons ook heel bijzonder publiek, wat er misschien iets mee te maken heeft dat wij een wat jonger publiek waren dan dat er normaal lijkt te komen. Hij kwam ons zelfs achterna met twee ansichtkaarten toen wij weer in de auto stapten.

Naast een gebouw met gebruiksvoorwerpen was er ook een gebouw met vervoersmiddelen. Hierin staan oude voertuigen en apparaten die vroeger in IJsland gebruikt werden. Ook bestaat het museum uit een openluchtdeel, waar een aantal oude turfhuisjes staan. Al met al zijn we toch behoorlijk lang in het museum geweest.

Op weg naar hotel Garður, Reykjavík

Na het museumbezoek reden we weer vlot door naar Reykjavík. Daarbij hebben we getankt in Hveragerði. Een klein stukje verder konden we een mooie overzichtsfoto van deze stad maken.

Vervolgens reden we weer door, maar niet voor lang. Nog geen vijf minuten later zagen we namelijk stoom uit de grond komen. De plek stond niet in onze routebeschrijving aangegeven, maar het leek ons wel interessant, dus zijn we er een kijkje gaan nemen. We troffen daar een soort zwembad aan, maar daar kwam de stoom niet vandaan. Toen we een stukje doorliepen zagen we stukken zwavel liggen, wat ook erg goed te ruiken was. Ook zagen we de plek waar het stoom vandaan kwam. Na wat foto's gemaakt te hebben, vervolgden we onze rit naar Reykjavík.

Tegen het einde van de middag bereikten we hotel Garður, waar we nu twee nachten zouden slapen. Omdat we in de buurt van het huis van mijn tante waren, dachten we even gezellig langs te lopen. Dat was iets makkelijker dan gedacht. De eerste keer dat we haar straat in liepen, had ik een niet-bestaand huisnummer in mijn achterhoofd. Dus liepen we weer terug naar het hotel en de auto om het huisnummer op te zoeken. Na dit gevonden te hebben liepen we terug haar straat in. Maar toen bleek dat het huisnummer niet voldoende was, want op dat nummer wonen drie mensen. We hebben dus maar bij alle nummers aangebeld, maar alleen bij het bovenste was er iemand aanwezig. Zij kende mijn tante echter niet. Erg vreemd...

Wij gingen weer terug naar het hotel, waar we het telefoonnummer van mijn tante maar gingen opzoeken. Een telefoongids is in IJsland ook een aparte ervaring. In IJsland werken namen namelijk iets anders dan in Nederland. Iedereen heeft een voornaam (duh), maar de achternaam wordt uit de voornaam van de vader samengesteld. Zo zou een Nederlander er Piet Janszoon kunnen heten, terwijl Piets vader er Jan Henkszoon zou kunnen heten. U kunt zich voorstellen dat dat er leuk uit ziet in een telefoongids, die daar gesorteerd is op voornaam. Mijn tante was vrij snel gevonden en de vriendelijke dame van het hotel stelde direct voor om haar even te bellen. Ze bleek echter niet thuis te zijn. Het adres van mijn tante bleek trouwens overeen te komen met ons adres, dus begrepen wij niet waarom haar bovenbuurvrouw haar niet zou kennen. Later bleek dat de relatie tussen de drie onderste vrouwen en de bovenste buurvrouw niet heel erg goed was. Wij kregen dus ook de opdracht om even flink irritant te zijn voor de bovenste mevrouw, waarbij we op bijval konden rekenen van de andere twee vrouwen in het huis. Helaas hebben wij onze irritatieskills niet kunnen demonstreren.

De oplettende lezer heeft nu in de gaten dat ik het eerder over drie mensen in het huis had en ik zojuist beweerde dat er vier vrouwen wonen. Mijn tante blijkt onderin het huis te wonen en haar deurbel was dus niet bij de andere drie te vinden. Daarom hadden we haar huis dus ook niet zo snel gevonden.

We besloten mijn tante maar even te laten voor wat het was en gingen eens rondlopen in Reykjavík, op zoek naar een goed restaurant. Het werd een Chinees restaurant, wat niet heel erg duur was (voor IJslandse begrippen althans), maar toch erg goed was. Na het eten hebben we een walvisexcursie geregeld en daarna zijn we naar het hotel gelopen. Die avond hebben we mijn tante nog een keer gebeld en toen bleek ze wel thuis te zijn. De volgende dag zouden we om acht uur 's avonds bij haar langsgaan.

Einde dag 5

Dit is de link voor de volgende dag.